بررسی رابطه های پایگاه داده ها و دستورات آن ها در SQL

همانگونه که قبلا خواندید، SQL نسبتا استاندارد است. اکثر دستورات SQL که مینویسید در هر پایگاه داده های رابطه ای، کار خواهند کرد. با این وجود، لایه ارتباطاتی دیگری وجود دارد. SQL چیزی است که برای صدور فرامین به یک پایگاه داده ها از آن استفاده می نمائید. ولی سوالی که باید جواب دهید، چگونگی اتصال به پایگاه داده های دارای برنامه شما می باشد، به طوری که بتوانید دستورات SQL را صادر کنید و نتایج را بازیابی نمائید. تمام پایگاه داده ها، یک نوع رابط اولیه را ارائه می دهند که می توانید برای برقراری ارتباط با پایگاه داده ها از آن استفاده نمائید. متاسفانه آن رابطه ها اختصاصی هستند. برنامه ای که اختصاصا برای برقراری ارتباط با یک پایگاه داده های Oracle نوشته شده است، کلا نمی توانند دستورات SQL را برای یک پایگاه داده های MySQL، صادر کند. خوشبختانه، راه هایی برای حل این مشکل وجود دارد.

چندین رابط پایگاه داده ها وجود دارند که رابط يكپارچه ای را برای برنامه های شما فراهم می آورند و در عین حال از درایورهای اختصاصی پایگاه داده ها برای برقراری ارتباط با هر نوع پایگاه داده های مورد استفاده شما، استفاده می نمایند،. اگر یکی از این رابطهای پایگاه داده ها را برای اتصال به پایگاه داده ها مورد استفاده قرار می دهید، کل کاری که باید انجام دهید نگارش کد دستیابی به API ارائه شده به وسيله رابطه پایگاه داده ها می باشد، پس از این که کد به پایگاه داده های مناسب متصل می شود، دستورات SQL را صادر می نماید.

مزیت استفاده از این رابط ها این است که می توانید از کد مشابهی برای اتصال به هر پایگاه داده هایی که درایور مناسب دارد، استفاده نمائید، عیب آنها این است که این گونه رابط ها یک لایه پردازش اضافه را بین برنامه کاربردی و پایگاه داده هایی که می توانند عملکرد را کاهش دهند اضافه می نمایند، اگر بهترین عملکرد ممکن را لازم دارید، باید از یک رابط پایگاه داده ها استفاده کنید و با استفاده از APL اصلی آن، مستقیما به پایگاه داده ها متصل شوید. اگر در مورد قابلیت انتقال نگرانی دارید، نگارش برنامه کاربردی برای رابط پایگاه داده ها، انتخاب ایمن تری خواهد بود.

چند نوع از این رابط ها وجود دارند، معمولا آنها با زبان های برنامه نویسی با محیط های سیستم عامل مختلف مرتبط می باشند. به طور مثال، ODBC یک رابط پایگاه داده های مرتبط با محیط ویندوز می باشد، JDBC، یک رابط پایگاه داده های مورد استفاده جهت اتصال به پایگاه های داده های رابطه ای در برنامه های Javad، می باشد و DBI، رابط پایگاه داده ها برای Perl است.

ODBC

ODBC یک رابطه پایگاه داده های عمومی مرتبط با محیط ویندوز می باشد. تمام محصولات پایگاه داده های مایکروسافت ODBC را پشتیبانی می نمایند. (مانند کاری که اکثر پایگاه های داده های امروزی انجام می دهند و درایورهای ODBC نیز درون ویندوز قرار گرفته اند. اگر از هر نو محصول پایگاه داده های تحت ویندوزی استفاده می کنید، میتوانید روی پشتیبانی CDBC بوسيله آن حساب کنید. کاربران UINIX میتوانند درایورهای ODBC شرکت های دیگر را نیز خریداری کنند. معمولا درایورهای ODBC مخصوص UNIX به همراه برنامه های کاربردی که برای عمل کرده پشتیبانی ODBC را لازم دارند، عرضه می شوند.

DBD و DBI

استفاده از Perl برای دسترسی به پایگاه داده های رابطه ای، به دو بخش نیاز دارد. ماجول DBI و یک درایور Database Interface) DBI , DBD) رابطی از perl به هر پایگاه داده های رابطه ای است و Database Drvier ) DDB) کد لازم برای برقراری ارتباط با یک پایگاه داده های خاص را ارائه می نماید. برای تمام پایگاه های داده های رابطه ای معروف، درایوهای DBD وجود دارند.

DBI و DBD مانند ODBC ، یک سطح انتزاعی بین یک برنام کاربردی و یک پایگاه داده ها را ارائه می نمایند. DBI ، یک وسیله یکپارچه دستیابی به داده های درون هر پایگاه داده ها را ارائه می نماید. چون رابط DBI بدون توجه به پایگاه داده ها، استاندارد است. از نظر داخلی، DBI با درایو DBD اختصاصی پایگاه داده های مورد استفاده شما کار می کند. ماجول های DBD، برای اکثر پایگاه داده های معروف مانند Oracle , Sybase , Informix
و MYSQL موجود می باشند.

 

حتی یک ماجول DBD، برای ODBC وجود دارد. زمانی که شما از DBI و DBD برای OBDC استفاده می نمائید بدیهی است که اگر یک درایور DBD برای پایگاه داده های شما وجود داشته باشد، استفاده از ODBC اصلا مزیتی نخواهد داشت. میتوانید ماجول DBI و درایور DBD مناسب پایگاه داده های خود را از Comrellension Perl CPAN ) Archive Network) ، واقع در آدرس /http://www.perl.com/CPAN ، بدست آورید. پس از این که DBI را روی سیستم خود نصب کردید، می توانید با تایپ Per docDBI مستندسازی DBI را ببینید.