معرفی ip و نسخه های مختلف آن

آدرس IP یا Internet Protocol Address که به صورت مختصر، IP هم نامیده می شود.
IP یک برچسب شناسایی عددی می باشد که برای هر چیزی که به شبکه از طریق پروتکل اینترنت (IP یا internet protocol) یا به خود فضای اینترنت متصل شود، معمولا به واسطه سرویس دهنده اینترنتی اختصاص داده می شود.
با استفاده از آدرس IP، پروتکل اینترنت می‌تواند کاربران را تشخیص داده و امکان ارسال و دریافت داده‌ها را فراهم نماید. به این ترتیب برای این که کامپیوترها بتوانند بر روی یک شبکه یا بستر اینترنت از یکدیگر به صورت مجزا شناخته شوند، حداقل باید دارای یک آدرس IP باشند. در این صورت بدون این که هیچ اختلالی در مسیر انتقال داده بین مبداء و مقصد بوجود بیاید، هر کامپیوتر داده‌هایی را دریافت یا ارسال می‌کند که فقط مختص به همان کامپیوتر باشد.
هر چیزی که رو به افزایش و با این حال دارای محدودیت باشد، زمانی خواهد رسید که از این حد مشخص شده بگذرد. آدرس IPها هم از این قاعده مستثنی نیستند. به همین دلیل نسخه‌های مختلفی از IP منتشر شده تا علاوه بر کم کردن محدودیت، امکانات بیشتری را نیز در اختیار شبکه‌ها قرار دهند. دو مورد از مهمترین نسخه‌های IP نسخه ۴ و ۶ است.

ipv4

در این نسخه، IP آدرس‌ها عبارتی عددی ۳۲ بیتی (شامل ۴ بخش ۸ بیتی) می باشند که با استفاده از سه نقطه (.) از هم دیگر جدا شده اند. ساختار عددی این ورژن مثل عبارت زیر است:

YYY.YYY.YYY.YYY
در این عبارت Yها متغیرهای عددی هستند که آی پی نهایی را مشخص می‌کنند. این آدرس می‌تواند چیزی شبیه به ۱۴۴٫۷۶٫۱۶۸٫۱۸۷ باشد. هر بخش جدا شده به وسیله نقطه می‌تواند یک عدد ۰ تا ۳ رقمی، از عدد ۰ تا ۲۵۵ را در خود نگه دارد. به عبارت بهتر، دامنه آدرس IPهایی که در اختیار داریم از ۰٫۰٫۰٫۰ تا ۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵ است.

ipv6

با توجه به افزایش دستگاه‌ هایی که از پروتکل اینترنت استفاده می‌نمایند، در آینده نزدیک هیچ آی پی آدرس نسخه ۴ ای آزاد باقی نخواهد ماند. بنابراین برای افزایش تعداد آی پی های آزاد، نسخه ۶ آن  با نام IPv6  طراحی شد.
در نسخه ۶، آی پی آدرس ها یک عبارت ۱۲۸ بیتی (شامل ۸ بخش ۱۶ بیتی) بوده و هر بخش به وسیله کاراکتر دو نقطه (:) از هم جدا می‌شوند. ساختار این آی پی نسبت به نسخه ۴ پیچیده تر بوده و یک IP آدرس نسخه ۶  مانند عبارت زیر می باشد:
2601:F0A0:9002:E051:0000:0000:0000:C91D